In verwachting zijn is meestal een blijde gebeurtenis voor de toekomstige ouders. Maar wat nu als de moeder niet zeker weet wie de vader is? Of wanneer de mogelijke vader zeker wil weten of het kind wel echt van hem is? Met de huidige wetenschap kan al voor de geboorte, in de negende week van de zwangerschap, een prenatale vaderschapstest afgenomen worden om te bepalen of de vermoedelijke vader dat ook daadwerkelijk is.

Hoe wordt een prenatale vaderschapstest afgenomen?

Lange tijd was de invasieve methode de enige manier om DNA van een ongeboren kind af te nemen. Van de elfde tot de vijftiende week in de zwangerschap kan de gynaecoloog een vlokkentest uitvoeren. Van de zestiende tot de tweeëntwintigste week voert hij een vruchtwaterpunctie uit. Tegenwoordig is het ook mogelijk om het DNA van het ongeboren kind uit het bloed van de moeder te isoleren. Via de placenta komen namelijk kleine stukjes van het DNA van het ongeboren kind in het bloed van de moeder. Dit noemt men de niet-invasieve methode. Deze techniek kan tot het einde van de zwangerschap uitgevoerd worden. Meestal neemt een huisarts of verpleegkundige het benodigde bloed af. Om het DNA te kunnen vergelijken, is wangslijm van de mogelijke vader nodig. Dit kan door de mogelijke vader zelf afgenomen worden of door een huisarts, verpleegkundige of verloskundige. Eventueel kan er ook een extra DNA-monster van een andere mogelijke vader onderzocht worden tegen een meerprijs.

Voor- en nadelen van de verschillende methoden

De niet-invasieve prenatale vaderschapstest is duurder dan de invasieve methode. Het is namelijk moeilijker is om het DNA van het ongeboren kind uit het bloed van de moeder te isoleren dan om het DNA uit vruchtwater of vlokken te isoleren. Bij de invasieve prenatale vaderschapstest is er kans op een miskraam als gevolg van de ingreep. Deze kans schat men op ongeveer 2%. Een afspraak bij de gynaecoloog wordt opgenomen in het medisch dossier van de moeder. De niet-invasieve methode kan eventueel anoniem uitgevoerd worden.

Bruikbaarheid van een prenatale vaderschapstest

Voor de gemoedsrust is het prettig om te weten wie de vader van het ongeboren kind is. Een prenatale vaderschapstest heeft ook een rechtsgeldige waarde wanneer het wangslijm van de vader door een onafhankelijke derde persoon afgenomen is. Via een specifieke procedure neemt bijvoorbeeld een huisarts of verpleegkundige dan het wangslijm van de mogelijke vader af. Een rechter of overheidsinstantie kan er dan vanuit gaan dat er niet met de monsters geknoeid is. Voor een juridische procedure over de voogdij, alimentatie of het gezag van het ongeboren kind kan een prenatale vaderschapstest een belangrijk bewijsstuk zijn.